Прыблізна ў 1910г., паводле сведчання знакамітага этнографа І.А. Сербава, каля в. Шчыткавічы, у лесе, была пабудавана Прошча. Яна, паводле ўяўленняў вернікаў, была надзелена незвычайнымі сіламі і ўласцівасцямі. Прошчам пакланяліся, іх наведвалі, каб пазбавіцца ад хвароб, рабілі ахвярапрынашэнні (рушнікі, палатно, кветкі, ежу, грошы і інш.), кожную маладзіковую нядзелю там збіралася многа людзей, у асноўным жанчын, якія маліліся і бралі жмені зямлі з таго месца, дзе, паводле аповедаў мясцовых жыхароў в. Шчыткавічы, ляжаў младзенец і дзе  з´яўляліся Маці Боская і Ісус Хрыстос. Святар адпраўляў у Шчыткавіцкай прыпісной царкве абедню, потым з хрэсным ходам ішоў на Прошчу і служыў там малебен.

Пясок на гэтым святым месцы лічыцца лячэбным спецыяльна ад жаночых і вочных хвароб. Спосаб «лячэння» ад хвароб раней быў такі: кожная асоба, жадаючая быць здаровай, ставіла крыж, а на крыжы прыбівала крыначку для ахвяравання грошай.